دوچرخه سواری در تهران
به نام خداوند یکتا / امروز در مجله مبین میخواهیم سفری یک روزه را که با دوچرخه با دوست خوبم حامد محمود خانی داشتم رو براتون تعریف کنم.من سجاد آذربایجانی از مجله مبین هستم.
چهارشنبه ۲۸ شهریور ۱۳۹۷ – ساعت ۵٫۵۷ صبح
مسیر حرکت ما از باغستان / خادم آباد آغاز میشود و ما قصد داریم تا منطقه ای بعد از روستای پورکان، قبل از روستای وینه واقع در ۱۵ کیلومتری جاده چالوس دوچرخه سواری کنیم.
از محل حرکت، بعد از حدود ۲۰ دقیقه به میدان نماز شهریار رسیدیم.
به میدان نماز که نزدیک شدیم از سمت راست وارد بلوار شاد چای شدیم و بعد از تقریبا ۱۵ دقیقه دوچرخه سواری به ابتدای خیابان علامه طباطبایی رسیدیم و چند دقیقه ای را کنار خیابان پشت چراغ قرمز توقف کردیم.
خیابان علامه طباطبایی را تا اتنها رکاب زدیم و از میدان حافظ عبور کردیم و بعد از حدود ۷ دقیقه به میدان فرمانداری شهریار رسیدیم و بلوار کلهور را تا انتها رکاب زدیم و بعد از سه راه اندیشه کنار هنرستان شهدا توقف کوتاهی کردیم.
کنار مدرسه یک جوب آب قرار دارد که جهت آبرسانی به باغات اطراف استفاده میشود و ما هم هنگام توقف در آنجا با آب خنک موتورخانه دست و صورت خود را شستیم و خاطرات روز های هنرستان را برای یکدیگر زنده کردیم.
اولین تابلوی جاده چالوس 🙂
بلوار کلهور را تا انتها رکاب زدیم و از فاز ۵ اندیشه عبور کردیم و سپس وارد اتوبان کرج شهریار شدیم و بعد از تقریبا ۴۰ دقیقه دوچرخه سواری و عبور از محله های هفجوی، شهرک گلستان و سیمین دشت رسیدیم به محله شهرک وحدت.اندکی در انجا توقف کردیم و بعد از خیابان احترامی حرکت کردیم و از جاده ملارد عبور کردیم و وارد بلوار سرحداباد شدیم و بعد از تقریبا یک ساعتو نیم به ابتدای بلوار چمران رسیدیم و اولین تابلوی چالوس را دیدیم 🙂
بلوار چمران را تا انتها رکاب زدیم و بعد از تقریبا ۳۰ دقیقه کنار باغ گلها برای یک استراحت نسبتا طولانی و سرو صبحانه توقف کردیم و از مناظر لذت بردیم 🙂
بعد از توقف نیم ساعته مستقیم به سمت جاده چالوس حرکت کردیم و بدون توقف حرکت کردیم.از روستای بیلقان عبور کردیم و بالاخره وارد جاده معروف چالوس شدیم.
میشود سخترین قسمت دوچرخه سواری در جاده چالوس را سربالایی های طاقت فرسای آن نام برد که من را مجبور میکرد تا به جای رکاب زدن، از دوچرخه پیاده شده و با پای پیاده جرکت کنم.
و در نهایت به همین منوال حدود ۲ ساعت در جاده چالوس به سمت مقصدمان حرکت کردیم.
و در نهایت رسیدیم 🙂 در واقع مقصد رودخانه ای بود که تقریبا از تمام جاده چالوس عبور میکند و خب در این بین دنبال مکانی برای توقف بودیم که بعد از ۲ ساعت دوچرخه سواری توانستیم محلی را برای توقف پیدا کنیم.
ناهار خوردیم و کمی استراحت کردیم و بعد از خوردن یک لیوان نسکافه داغ در هوای خنک چالوس حرکت کردیم.
لذت برگشت 🙂
سربالایی های طاقت فرسای چالوس حالا تبدیل شدند به سرازیری های لذت بخش که میشد با چند رکاب به سرعت ۲۵ کیلومتر تا ۳۲ کیلومتر رسید و از کنار ماشین هایی که در ترافیک برگشت قفل شده بودند سبقت گرفت.
در راه برگشت بعد از پل فردیس کنار یک ایستگاه صلواتی توقف کوتاهی داشیتم و مشغول نوشیدن چای شدیم.
و بالاخره راهی را که رفته بودیم باز گشیتم و راهی خانه شدیم.
شاید هزینه کل این سفر ۳۰ هزار تومان شد ولی همین وقت گذراندن کنار یکدیگر و ماجراجویی و تجربه ی دوچرخه سواری آن هم در جاده چالوس شاید نسیب هیچکس دیگری نشود.
امیدوارم از تصاویر لذت برده باشید.