🌺🍃اگر بمن بگویند زیباترین واژه ای که باید یاد بگیرم چیست؟
می گویم *پذیرش* …🍃🌺
برای خیلی از مشکلات در دنیا کلیدواژه ای جادویی وجود ندارد و باید آرام آرام مسیری را طی کرد یا دانشی را یاد گرفت تا بتوان بر مشکلات فائق آمد.
اما برای رسیدن به آرامشی عمیق و دوری از استرس ها و اضطرابها و نگرانی ها خوشبختانه چنین کلیدواژه ای جادویی وجود دارد و این کلیدواژه نامش “پذیرش” است.
اگر می خواهیم یک زندگی آرام ، زیبا و دلپذیر داشته باشیم ، هیچ راهی جز پذیرش هستی نیست. پذیرش هستی و تمامی پدیده هایش دقیقا چنانچه هستند و این بنیان سبک زندگی فرامتنی است.
و تنها پذیرش است که می تواند آدمها را از “باید” ها به “هست” ها برساند.
پذیرش آنچه که هست و من نمی توانم تغییرش بدهم ،
پذیرش اینکه هستی براتفاق بنا شده است ، تولدها و مرگها اتفاقاتی بدیهی هستند و جدایی ها همانقدر طبیعی که آشنایی ها ، سهل است خود هستی نتیجه بی نهایت اتفاق های درکنار هم است.
پذیرش اینکه انسانها همانقدر که می توانند معلولیتهای جسمی داشته باشند ، می توانند معلولیت های ذهنی و روانی هم داشته باشند و به همین دلیل هیچ قانونی وجود ندارد که افراد مطابق میل ما یا طبق خواسته های ما رفتار کنند.
پذیرش مرگ به عنوان طبیعی ترین اتفاق ممکن هستی ،
پذیرش حوادث و سیل ها و زلزله ها و بیماری ها به عنوان بخشی جدانشدنی از متن هستی ، که همچنان که می تواند در جایی دور یا در همسایگی ما خانواده هایی را درگیر خود کند ، شاید یک روز برای ما هم اتفاق بیفتد.
اینها نمونه هایی بود از پذیرش های فرامتنی ، که اگر نتوانیم بپذیریمشان ، این تنها و تنها خود ماییم که اذیت خواهیم شد و جهان همچنان چه با ما و چه بی ما به مسیر طبیعی خود ادامه خواهد داد.
پذیرش نه نیاز به سواد دارد نه نیاز به یک باور و عقیده خاصی ، پذیرش تنها یک سبک زندگی همدلانه است ، اینکه بپذیریم اگر چیزی را نمی توانیم تغییر دهیم ، بپذیریم. چنانچه که هست ، با تمامی نقص ها و معایبش ، و از کنارشان عبور کنیم ، برای خوب کردن حالمان.
به قول خیام:
خیام ! اگر ز باده مستی خوش باش
با ماهرخی اگر نشستی! خوش باش
چون عاقبت کار جهان نیستی است
انگار که نیستی! چو هستی ، خوش باش!