بعضی ها فکر می کنند #کودکان نوپا خیلی ظریف تر و شکننده تر از آنند که بتوانند در کارهای خانه کمک کنند، اما شواهد خلاف آن را اثبات کرده اند. تحقیقات متعددی دریافته اند که این کودکان نه تنها می خواهند در کارهای خانه کمک کنند، بلکه کارهایی که انجام می دهند را نیز ممکن است به خوبی و با موفقیت انجام دهند. و نکته ی مثبت این است که پس از آن در دوران نوجوانی و جوانی هم به انجام این قبیل کارها عادت می کنند. در ادامه نتایج برخی مطالعات در این زمینه را با شما به اشتراک می گذاریم.
بچه ها بسته به نگرش شما ممکن است خرابکار یا کمک دست باشند
در بعضی از جوامع فکر می کنند که کودکان بیشتر کار درست می کنند تا اینکه در کارها کمک دست باشند. افراد این جوامع پیشنهاد کمک کردن از سوی کودکان را رد می کنند. بعضی ها فرض می کنند که این بچه های کوچک نمی توانند کاری که بهشان محول می شود را تکمیل کنند و بزرگسالان باید از نو دوباره آن کار را انجام دهند. در این میان یک سری هم هستند که می خواهند کودکان انجام یک سری از مسئولیت ها را برعهده بگیرند، اما یا به آنها وعده وعید و رشوه می دهند یا آنها را تنبیه و تهدید می کنند.
از آنجایی که ما کار را، مخصوصا کار خانه را به عنوان فعالیتی می بینیم که لذت بخش نیست، همین پیام را به پسران و دختران کوچک نیز القا می کنیم. اما اشتباه است! مطالعات نشان داده اند که کودکان از ۱۲ ماهگی، به طور ذاتی تمایل به کمک کردن دارند و اگر این اجازه بهشان داده شود، همین رویه را در بزرگسالی هم ادامه خواهند داد وگرنه تبدیل به نوجوانان و جوانانی می شوند که نه تنها حس می کنند در قبال انجام چنین کارهایی مسئولیت ندارند، بلکه داوطلب انجام هم نمی شوند.
تحقیقات تاکید کرده اند که کودکان نوپا می خواهند کمک کنند
دکتر Rheingold آزمایشی انجام داده که در طی آن تعامل کودکان ۱۸، ۲۴ و ۳۰ ماهه را با پدر و مادرشان مورد بررسی قرار داده. والد کارهای معمولی خانه مثل گردگیری، جارو یا برداشتن وسایل و مرتب کردن آنها را، بدون اینکه از کودک کمکی بخواهد انجام می داد. به والدین دستور مستقیم داده شده بود تا هر کار را با سرعت کم انجام دهند و اگر کودک خواست کمکی بکند به او اجازه دهند. دست آخر، تمام ۸۰ کودک خودشان پیشنهاد کمک دادند و نیمی از کارها را با علاقه و هیجان انجام دادند.
بعضی فرهنگ ها می دانند که کودک ها کمک دست های خوبی هستند
این اولین بار نیست که کودکان نوپا داوطلب کمک کردن می شوند. یافته های Rheingold پدیده ای در سطح جهانی است. مثلا مادران روستایی را در نظر داشته باشید. والدین در چنین جوامعی کودکان را ذاتا کمک دست خود می بینند. از سنین پایین، آنها از تلاش های کودک شان مبنی بر کمک کردن و همکاری استقبال می کنند. هر چند که کار خیلی کوچک و کمی انجام دهند. افراد در این جوامع می دانند که کودکانی که کار انجام می دهند نه تنها از به انجام رساندن عملی احساس رضایت می کنند، بلکه در بزرگسالی هم این خصلت را با خود دارند.
اصلا نیازی به جایزه دادن نیست، کودکان در پی آن نیستند
فکر نکنید که تمایل کودکان برای کمک کردن به این خاطر است که انتظار جایزه دارند. این راهی برای کودک است تا پیوندش را با شما قوی تر کند و احساس ارزشمندی کند. در اصل اگر برای کمک کردن به کودک جایزه بدهید، بعدا کمتر داوطلب می شود؛ بهترین راه لبخند زدن و تشکر کردن از اوست.
پس دفعه ی بعد که کودک سعی کرد به شما کمکی بکند، این نکات و یافته ها را به خاطر داشته و با آغوشی باز پذیرای او باشید.