۹ عبارتی که والدین برای جلوگیری از آسیب زدن به کودکانشان نباید آنها را بگویند

کلماتی که از روی بی دقتی زده می شوند می توانند حتی بر بزرگسالان تأثیر منفی بگذارند، چه رسد به کودکان. از این گذشته ، آنها تازه شروع به درک این جهان کرده اند ، نمی دانند چگونه اطلاعاتی را که دریافت می کنند فیلتر کنند و عملاً همه چیز را بر اساس باورشان می پذیرند. با این وجود، هیچ والدینی از اشتباه مصون نیست. در نتیجه عبارات آموزشی ناپسند از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود که به طور نامحسوس، اما پیوسته به شکلی تحقیرآمیز بر روان کودکان تأثیر می گذارد.

• حرفت را باور نمی کنم

والدین عموما علاقه مند به ایجاد یک خط ارتباطی باز با فرزندان خود هستند. از این گذشته ، این ساده ترین راه برای آگاهی از همه رویدادهای زندگی کودک و محافظت از کودک در برابر مشکلات است. اگر این همان چیزی است که شما به آن علاقه دارید، اول از همه، بسیار مهم است که به سخنان فرزندتان توجه کنید و با میل او برای درد دل کردن با شما به شکلی محترمانه رفتار کنید.
والدین با گفتن جمله ای مانند «دروغ می گویی» یا «باور نمی کنم»، می توانند به شدت به روابط خود با فرزندانشان آسیب بزنند. در نتیجه، کودک نمی تواند به شما اعتماد کند و به سرعت یاد می گیرد که رازدار باشد و زمانی که به کمک نیاز دارد، دیگر برای مشاوره به شما مراجعه نمی کند.

• از این خانه می روم و دیگر بر نمی گردم

واضح است که تهدید از هر نوع، دوستانه ترین راه ارتباطی نیست و به حل آرام یک درگیری کمکی نمی کند. اگر فرزندتان با شما بحث می‌کند یا احساساتش را خیلی واضح نشان می‌دهد، نشانه استرس است. عباراتی مانند ‘تو به دردسر جدی می افتی’ یا ‘من این خانه را ترک می کنم و دیگر مرا نخواهی دید’ تنها فشار عصبی آنها را افزایش می دهد و باعث می شود کودک در خانه احساس ناامنی کند.
اگر دعوا بیش از آنچه انتظار داشتید طول کشید و دیگر قدرت کافی برای گفتن چیزی سازنده ندارید، به جای تهدید، بهتر است همه را به آرامش دعوت کنید و بعداً به گفتگو پایان دهید.

• تو هیچ وقت عوض نمی شوی

به طور کلی، کارشناسان توصیه می کنند از کلماتی مانند ‘همیشه’ یا ‘هرگز’ اجتناب کنید. استفاده از کلماتی از این دست باعث می شود کودکان احساس ناامیدی کنند. عباراتی مانند «تو همیشه همه کارها را اشتباه انجام می‌دهی» یا «تو هرگز تغییر نمیکنی » اغلب ناخودآگاه گفته می شود تا کودک شما را به ایجاد تغییرات مثبت تشویق کند. با این حال، ممکن است برعکس این اتفاق بیفتد و منجر به تداوم رفتار نامطلوب شود که هیچ والدینی آن را نمی‌خواهد.

• همین که گفتم

این احتمالا یکی از کلیشه ای ترین عبارات والدین است. با این حال، به سختی می توان آن را سازنده نامید. واقعیت این است که این عبارت باعث می شود بچه ها متوجه شوند که احساسات آنها مهم نیست و دوم اینکه به آنها اجازه نمی دهد زمینه را بیاموزند و موقعیت را درک کنند .

به عنوان مثال، فرزندان تان به شما التماس می کنند که به زمین بازی بروید، اما شما باید لباس ها و ظرف ها را بشویید. اگر موقعیت را توضیح ندهید و فقط نه بگویید، مانند فردی به نظر می رسید که نمی خواهد آنها خوش بگذرانند. اگر شرایط را توضیح دهید، بچه ها حداقل می فهمند که این خواست شما نیست.

• خودت تا الان باید فهمیده باشی

احمق خواندن کودک یا چیزی شبیه به آن به چند دلیل اشتباه است. اولاً، حتی بچه های کوچک هم می دانند که این کلمه بسیار شرم آور و حتی تحقیرآمیز است. دوم، شنیدن این حرف از یک فرد بزرگسال و یک فرد باتجربه که شما نیز دوستش دارید، دردناک است، زیرا فرد بزرگسال احتمالاً می داند در مورد چه چیزی صحبت می کند. در نتیجه، این خطر وجود دارد که کودک این کلمات را بیش از حد جدی بگیرد و منجر به ناامنی های بسیاری در آینده شود.

• آیا مطمئنی از عهده کار بر می آیی؟

والدینی که مستعد حمایت بیش از حد هستند تمایل دارند توضیح دهند، شک کنند و اصرار به کمک کردن داشته باشند. والدین با تلاش برای انجام هر کاری برای فرزندان خود یا حتی منصرف کردن آنها از انجام برخی کارها، معتقدند که از آنها در برابر خطر و ناامیدی محافظت می کنند. با این حال، کودکان این را به شکلی منفی درک می کنند، یعنی  به شکل عدم اعتماد شما به توانایی ها و استعدادهایشان. در نهایت، این می تواند منجر به ناامنی و ترس از مسئولیت هر چیز مهمی شود.

• اگر سوپت را تمام کنی میتوانی دسر بخوری

چیزی که این عبارت را خطرناک می کند این است که کودک را به این باور می رساند که بقیه غذا به اندازه دسر خوشمزه نیست. در نهایت، کودک شروع به احساس رضایت کمتری از وعده غذایی خود می کند و مجبور به خوردن می شود، حتی اگر قبلاً با آن  غذا مشکلی نداشته باشد.اگر نمی‌خواهید فرزندتان عادت‌های بد غذایی داشته باشد، از دسر به عنوان جایزه استفاده نکنید. درعوض، سعی کنید بی طرف بمانید و به فرزندتان حق انتخاب بدهید، مثلاً بگویید «وقتی اول شام را تمام کردی، می‌توانی دسر بخوری.»

• مشکل تو چیست ؟

اگر بزرگسالی که کودک به او اعتماد دارد بگوید که مشکلی برای او وجود دارد، مطمئن باشید که آن را به خاطر می‌آورد و باور می‌کند. اما خطر اصلی این عبارت این است که بسیار گسترده است. به این معنی که کودک متعاقباً این سؤال را از خود خواهد پرسید، اما قادر به یافتن پاسخ نخواهد بود. ممکن است کودک آن را به شیوه خود تفسیر کنند و به این نتیجه برسد که ‘من آدم بدی هستم.’ در نتیجه، ممکن است برای غلبه بر این ناامنی به سال‌ها درمان نیاز داشته باشند.

• از شغلم متنفرم

همه برخی روزها  در محل کار اوقات بدی را می گذرانند. در این صورت ممکن است به خانه بیایم و به شریک زندگی خود شکایت کنیم که چقدر از شغل خود متنفریم. ممکن است این کار بدون اشکال به نظر برسد.  با این حال، کودکان همه چیز را مانند یک اسفنج جذب می کنند. در واقع، مطالعات نشان داده اند که نگرش ما در مورد زندگی تأثیر زیادی در تعیین موفقیت فرزندانمان دارد.
بنابراین، شکایت از کار در مقابل کودکان می تواند آنها را به این باور برساند که کار یک فعالیت وحشتناک است که زندگی شما را خراب می کند. در نهایت یا با این باور بزرگ می‌شوند که بزرگسالی یک کابوس کامل است، یا به دلیل ترس‌هایشان اصلاً نمی‌توانند شغلی را انتخاب کنند.