۱۲ کاری که اعتبار ما را، بدون اینکه حتی خودمان هم متوجه شویم، خدشه دار می کند

همه آدم ها دوست دارند در نظر خانواده، دوستان و همکاران شان احترام و اعتبار داشته باشند. اما گاهی اوقات تمام زحمت هایی که در این راه کشیده اند را با سخنان یا رفتارهایی که کاملا بی ضرر به نظر می رسد، به باد می دهند. رفتارها و سخنان ما نشانه ای از ذات درونی مان هستند، و اطرافیان ممکن است این نشانه ها را به روش خاص خود تفسیر کنند.

با ما همراه باشید تا ببینیم چه اتفاقاتی ممکن است ارزش و اعتبار ما را در نظر دیگران از بین ببرد بدون اینکه حتی خودمان متوجه شویم.

۱- باج خواهی عاطفی

سوالاتی که طرف مقابل را مجبور به تکرار گفته های خودش می کند را می توان “باج خواهی عاطفی” نامید. پرسیدن این نوع سوالات معمولا دیگران را آزار می دهد، حتی اگر خودشان هم متوجه ناراحتی شان نشوند. سعی کنید بیشتر مراقب صحبت های خود باشید، و برای کلماتی مثل “جدی؟” و “واقعا؟” جایگزین های مناسب تری بیابید.

۲- عدم روراستی در توضیح دلایل خود

اگر می خواهید به درخواست شخصی جواب منفی بدهید بهتر است این کار را با احتیاط انجام دهید، اما یادتان نرود که همیشه صادق و روراست باشید. اگر شروع به تعریف و تمجید از طرف مقابل کنید و توضیح دهید که او چقدر خوب است و حتما موقعیت های بهتری خواهد داشت و …، فقط اوضاع بدتر می شود.

۳- تلاش برای فرار از هر نوع مسئولیت

بعضی افراد به خاطر احساس ناامنی عمیقی که دارند هرگز و در هیچ موردی خود را مقصر نمی دانند و حتی قبل از اینکه متهم به چیزی شوند سعی دارند خودشان را توجیه کنند. این رفتار نه تنها اطرافیان را عصبانی می کند، بلکه باعث می شود دیگر به ما اعتماد نکنند چون به این نتیجه می رسند که مسئولیت پذیر نیستیم.

۴- زودرنجی

اشخاصی که همیشه و بدون هیچ دلیل معقولی از دست بقیه ناراحت می شوند یا به دیگران حسادت می کنند، نباید انتظار رفتار خوبی از اطرافیان شان داشته باشند. با آنها مثل کودکی رفتار خواهد شد که نمی تواند احساسات خودش را کنترل کند. بعلاوه این رفتارها نشانه احساس ناامنی است که به هیچ عنوان ویژگی خوبی محسوب نمی شود.

۵- صحبت کردن درباره مشکلات شخصی

برخی افراد دوست ندارند درباره مشکلات شان صحبت کنند و البته این حق برای آنها کاملا محفوظ است. اما اگر شما بخواهید در مورد مشکلات خودتان صحبت کنید اشکالی ندارد، مشروط بر اینکه حرف های منفی تان بیش از حد نباشد. در ضمن اگر با شخصی مواجه شدید که سعی داشت تمام مشکلات خود را از راه درددل کردن با شما تخلیه کند، شاید بهتر باشد صادقانه به او تذکر بدهید چون احتمالا به این کار عادت خواهد کرد و شما هم بعد از مدتی از این کارش خسته خواهید شد.

۶- جدی نگرفتن احساسات خود

گاهی اوقات ما احساسات و عواطف خود را آنطور که باید جدی نمی گیریم و با دیگران در این مورد حرف نمی زنیم. ولی اگر درباره مشکلات خود با اطرافیان صحبت کنیم احتمالا آرامتر خواهیم شد. افرادی که احساسات شان را بیان نمی کنند خیلی قوی به نظر می رسند و ممکن است بعد از مدتی بقیه هم فکر کنند که لازم نیست مراقب جریحه دار نشدن احساسات آنها باشند.

۷- استفاده از کلمه “معمولا” به عنوان یک بهانه

برخی افراد سعی می کنند با استفاده از این کلمه اشتباهات خود را کم اهمیت جلوه دهند. اما در واقع این بهانه ها کاملا مسخره به نظر می رسند و فقط باعث عصبانیت بیشتر اطرافیان می شوند. بهتر است بدون آوردن عذر و بهانه، معذرت بخواهیم.

۸- احترام نگذاشتن به خواسته های خود

اگر به دلیل احساس ناامنی یا به خاطر مشکلات دیگران دائما خواسته ها و نیازهای خود را نادیده بگیرید، اطرافیان هم بعد از مدتی خواسته های شما را نادیده خواهند گرفت. کاری که می خواهید را انجام دهید، البته اگر مشکلی برای سایرین ایجاد نمی کند.

۹- دائما از چیزی ناراضی بودن

همه ما گاهی اوقات خسته و ناراحت می شویم، اما افرادی هم هستند که همیشه این حالت را دارند. هیچکس دوست ندارد با چنین افرادی دوست باشد. منفی بافی برای هیچکس جذاب نیست. این نوع اشخاص “کودکانی” ناراضی هستند که ارتباط گرفتن با آنها مشکل است.

۱۰- اتهام زدن های کلی

هنگام بحث کردن با دیگران باید خیلی با دقت به آنچه می خواهیم بگوییم فکر کنیم. اگر ناراحت هستید احساس خود را به شکل دقیق و مشخص توضیح دهید. اتهام زدن های کلی باعث می شود که اطرافیان فکر کنند حرفی برای گفتن ندارید و فقط می خواهید جر و بحث به راه بیندازید.

۱۱- صحبت های تحقیرآمیز در مورد خودتان

کلمات ظاهرا بی ضرری که هنگام گفتگو با دوستان درباره خود به کار می بریم می تواند ارزش ما را در نظر دیگران کم کند، و علاوه بر این عزت نفس خودمان هم ممکن است آسیب ببیند. سعی کنید از به زبان آوردن حرف هایی مثل “خپل” و “من خیلی احمق هستم”، حتی درباره خودتان هم پرهیز کنید.

۱۲- گفتن حرف هایی که مردم هزار بار شنیده اند

شنیدن چنین حرف هایی ممکن است اعصاب برخی از اطرافیان تان را خرد کند و علاوه بر این به نظر می رسد که هیچ حرف دیگری هم برای گفتن ندارید. پس اگر واقعا چیز مناسبی به ذهن تان نمی رسد، ساکت ماندن بهتر از این است که “همینطوری” چیزی بگویید فقط برای اینکه حرفی زده باشید.

آیا شما هم تا به حال این نوع رفتارها را در اطرافیان تان دیده اید یا خودتان چنین کارهایی انجام داده اید؟