چرا نباید در توالت از موبایل استفاده کنیم

اخیرا یک نظرسنجی نشان داده است که بسیاری از مردم به تلفن های هوشمند خود اعتیاد دارند، و این مساله ممکن است آنقدرها هم که به نظر می رسد بی ضرر نباشد. اگر جزء افرادی هستید که نمی توانند در دستشویی هم از گوشی خود جدا شوند، ریسک هایی وجود دارد که باید مراقب شان باشید. این کار نه تنها ممکن است برای سلامتی ما مضر باشد، بلکه بر ذهن و توانایی ما برای انجام مطلوب وظایف مان هم تاثیر می گذارد.

۱- ممکن است باعث پخش شدن حجم زیادی از باکتری های مضر شود

اخیرا یک بررسی نشان داد گوشی های تلفن از سنگ توالت هم آلوده تر هستند.

در یک مطالعه بر روی کودکان دبیرستانی مشخص شد که تلفن های همراه آنها پر از باکتری E. coli است. این باکتری مضر باعث ایجاد مشکلات روده ای از جمله مسمومیت غذایی می شود. باکتری های خطرناک دیگری هم وجود دارند که ممکن است در دستشویی به بدن شما وارد شوند.

۲- ممکن است احتمال ابتلا به بواسیر را افزایش دهد

این مساله احتمالا به دلیل افزایش زمان باقی ماندن در توالت اتفاق می افتد. نشستن در توالت باعث می شود که فشار زیادی به قسمت انتهایی روده وارد شود. البته برای تایید ارتباط بین این دو موضوع تحقیقات بیشتری لازم است، اما از زمان ارائه گوشی های هوشمند به بازار، آمار ابتلا به بواسیر افزایش یافته است. بنابر این اگرچه غرق شدن در گوشی هایمان هنگام رفتن به توالت می تواند آرامش بخش باشد، ولی ممکن است مشکلاتی هم برای سلامتی مان ایجاد کند.

۳- می تواند ظرفیت تفکر ما را محدود کند

تلفن های همراه در تمرکز و تفکر ما اختلال ایجاد نموده و توانایی مان برای کار کردن روی یک مساله خاص را محدود می کنند، حتی وقتی که از آنها استفاده نمی کنیم یا خاموش شان کرده ایم.

قبلا رفتن به دستشویی فرصتی کوتاه برای آرامش ذهن مان بود ولی حالا در همان چند دقیقه هم گوشی تلفن اجازه استراحت فکری را از ما می گیرد.

۴- ممکن است باعث اختلال در کارکرد کف لگن شود

گذراندن زمانی طولانی در توالت می تواند منجر به ضعف عضلات کف لگن شود، مخصوصا اگر سرمان را هم روی گوشی تلفن خم کنیم. ضعف این عضلات عوارض فراوانی مانند افتادگی روده و مثانه یا رحم را به دنبال خواهد داشت.

۵- وابستگی ما به تلفن افزایش می یابد

هیچ چیز به اندازه تلفن های هوشمند نمی تواند ما را به دنیا پیوند دهد، ولی این ابزار ارزشمند بسیار اعتیادآور نیز هست. واقعیت این است که در بین متولدین هزاره میلادی جدید، یک نفر از هر ۱۰ نفر ترجیح می دهد انگشت خود را از دست بدهد اما تلفن همراهش را نگه دارد. این مساله نشانه خوبی نیست چون بیانگر این است که ارتباط ما با محیط اطراف مان در حال قطع شدن است.

نظر شما در مورد اعتیاد جامعه به گوشی های همراه چیست؟ آیا به نظرتان مساله خوبی است یا قبول دارید که ممکن است ضررهایی داشته باشد؟