آیا تا به حال شده با آنکه خودتان را فردی باهوش می دانید در ادامه دادن گفتگو با فردی دچار مشکل شوید؟ اگر این طور است پس به احتمال زیاد از بی کفایتی اجتماعی خود غافلگیر شده اید.
واقعیت آن است که مهارتهای اجتماعی ارتباطی با میزان هوش افراد ندارد. افرادی که هوش متوسطی دارند، معمولا بهتر از افرادی که هوش بالایی دارند میتوانند با دیگران گفتگو کنند.
بسیاری از افراد باهوش در انجام گفتگویی جذاب ناتوانند و مهارتهای اجتماعی پایینی دارند. با هم دلایل آن را بررسی می کنیم.
چرا بسیاری از افرادی باهوش دچار مشکلات ارتباطی هستند؟
- افراد باهوش معمولا کمال گرا هستند
آنها در هر کاری که انجام می دهند از خود انتظارات زیادی دارند. وقتی در کاری شکست می خورند خودشان را سرزنش می کنند. اگر تصور کنند نمیتوانند به خوبی با کسی گفتگو کنند، مضطرب و منزوی تر می شوند. این نگرانی جلوی آنها را از آرام بودن و لذت بردن از گفتگو میگیرد.
- ارتباط خوبی با جنبه احساسی زندگی ندارند
افراد باهوش بیشتر وقتشان را صرف به دست آوردن پیشرفتهای ذهنی می کنند اما فراموش می کنند که به جنبه اجتماعی و احساسی زندگی توجه کنند. آنها ممکن است فکر کنند پرورش مهارتهای اجتماعی و احساسی اهمیتی ندارد یا احساس کنند دیگر برای پرورش این بخش از شخصیتشان دیر شده است.
- به گفتگوهای معنادار علاقه دارند.
افراد باهوش در هر چیزی به دنبال معنا می گردند و بر این باورند که تنها باید وقتشان را صرف بحث در مورد موضوعات مهم کنند تا اینکه در گفتگوهای خاله زنکی آن را تلف کنند. آنها در صورتی که متوجه شوند گفتگویشان بار معنایی واقعی ندارد، علاقه ای به انجام آن نخواهند داشت.
- برخی از افراد باهوش متکبرند
در برخی موارد، افرادی که هوشی بالاتر از سطح متوسط دارند، نسبت به دیگران حس برتری میکنند و فکر می کنند ارزش ندارد وقتشان را صرف حرف زدن با کسانی کنند که نمیتوانند گفتگوی جالب و هیجان انگیزی داشته باشند. برخی از افراد باهوش متکبرند.
- ممکن است خجالتی باشند و احساس ناامنی کنند
بسیاری از افراد باهوش خجالتی اند و عزت نفس پایینی دارند، که باعث می شود فکر کنند به نظر افراد دیگر به اندازه کافی جالب نیستند. هوش و عزت نفس بالا ارتباطی با هم ندارند.
- سندروم آسپرگر
برخی از افراد بسیار باهوش، به خصوص آنانی که استعداد خاصی در علوم و ریاضیات دارند، از سندروم آسپرگر رنج می برند. این سندروم در ارتباط با اوتیسم است و خودش را به اشکال مختلفی نشان می دهد. یکی از عواقب آن مشکلات شدید ارتباطی است. افرادی که دچار سندروم آسپرگر هستند معمولا وقتی روی موضوعات علمی تمرکز می کنند بهره وری بالایی دارند اما از برقراری روابط اجتماعی ناتوانند.
چنین افرادی غالبا به شکل خشک و ماشینی صحبت می کنند و به احساسات دیگران اهمیتی نمی دهند.
اگر فرد باهوشی با ناتوانی های ارتباطی هستید چه باید بکنید؟
هوش یکی از جنبه های بشری است. هر فردی هر چه قدر هم که باهوش باشد، ضعف در مهارتهای اجتماعی به شدت روی زندگی و کارش تاثیر می گذارد. پس اگر فرد باهوشی هستید که نمیتوانید با دیگران خوب ارتباط برقرار کنید چه باید بکنید؟
اول باید از خود بپرسید آیا واقعا میخواهید مهارتهای ارتباطی را یاد بگیرید؟
اگر نمیخواهید، تلاش برای ارتقای آنها معنایی ندارد. در این صورت باید روی پذیرش خود کار کنید و یاد بگیرید خودتان را صرف نظر از ناتوانی های اجتماعی تان،همان گونه که هستید بپذیرید و دوست داشته باشید
اگر میخواهید مهارتهای ارتباطی را یاد بگیرید، باید برای ارتقای آنها تلاش کنید. یادگیری این مهارت ها باعث ایجاد ارتباطی بهتر با دیگران می شود.
لازم است زمانی را صرف تمرین مهارتهای جدید و تغییر دیدگاهتان نسبت به خود و دیگران کنید. کار کردن بر روی جنبه اجتماعی و احساسی شخصیت تان باعث می شود در حوزه های مختلف زندگی تان موفق تر باشید.